01 Jan 2016 - Day 1 of 366

Day 1 of 366

6AM na gising pa rin ako. #insomnia haaaayyyy

Bigla kong narealize na gusto ko i-print lahat ng pictures ng travel ko or mga event sa buhay ko. Wala kasi akong hard copy ng mga ito at gusto kong i-print at ilagay sa mga photo album at itago sa cabinet.

Naisip ko kasi, puro lahat nasa social media, wala man lang akong hardcopy, gusto ko yung may babalik-balikan ako na physical photo album pag dating ng araw. Just like the 90's era.

07 Dec 2015 - Salamat sa limang taon

Current Mood: Malungkot, Masaya, Excited, Medyo natatakot

Well hi there again, it's been a while since I updated this "Me Today" part of my blog.

So kumusta nga ba ang today ko? Well, today officially ends my career in the airline industry, for this year. I am not sure yet if itutuloy ko ba ang airline career uli next year. Aba, naka limang taon ako sa industriyang ito. Maraming nakilala, mga naging kaibigan, dito lalong lumawak yung kaisipan ko.

Working in the airline industry hmmm sobrang masaya eh, iba-iba, basta halos lahat mararamdaman mo dito. Nakakastress paminsan minsan lalo na pag yung mga pasahero eh nagagalit sila sa'yo dahil sa bagay na hindi naman ikaw ang may gawa. Wala kang ibang magawa kundi ang intindihin nalang sila sapagkat madalas nagagalit sila sa mga bagay na hindi nila nauunawaan.

Nasubukan kong maging ground attendant for 1 year, masaya oo, kaso dumating ako sa puntong napagod ako, nagsawa, madaming factor eh, minsan dumarating ako sa puntong ambaba ng tingin ko sa sarili ko dahil sa mga pasaherong bastos at walang modo na akala mo nabili nila ang buong pagkatao ko. Isa din sa mga factor ng pagka stress ko eh yung naging boss ko haha yes you've read it right, being in the stressful department and having a stressful boss is too much. Pinili kong umalis ng maluwag sa loob ko dahil alam kong mas sasaya pa ako at may mahahanap pa akong ibang trabaho, kahit gaano ko kamahal ang airline industry, mas mahal ko pa rin ang sarili ko.

Salamat sa limang taon, salamat sa mga taong nakilala at nakasalamuha ko. Salamat sa lahat lahat.

Sa ngayon gusto ko mag focus sa matagal ko ng pangarap simula pa noon.

12 Oct 2015 - The fire is burning again

(Year 2013)

Current mood: Excited na parang nalulungkot?

Well, nung bata pa lang ako isa na sa pangarap ko ang maging artista. Maging singer, umacting, sumayaw at lahat ng ginagawa ng mga artista sa harap ng camera. But then medyo nawala yung galing ko sa pagkanta nung nag highschool na ako, nag iba boses ko, hindi ko na kaya yung matataas na kanta, pumipiyok na ako and nawalan na ng practice.

(Year 2007)

(Year 2007)

Sobrang yan talaga yung pinakamatinding pinangarap ko, nag o-audition ako at pumipila ng napakahaba at napaka tagal makapag audition lang. College days, patuloy ko pa rin siyang pinapangarap at pinagdadasal na sana matupad na. Gustong gusto ko kasi talaga. Then nag try din ako sa isang show sa Studio 23, ang name ng TV show eh 'Rush TV atin 'to', I was a student photographer kuno, taking pictures of models, then a little bit of interview interview sakin kunwari kung anong masasabi ko hahaha nakakahiya na nakakatawa lang ako sa episode na yan.

I started working at the age of 18, January 2010 nung nag simula ako sa isang company, habang nag tatrabaho, hindi pa rin nawala yung pag ka gusto kong mag artista.

(Year 2009)

(Year 2009)

(Year 2010)

(Year 2010)

Nag try din ako mag go-see for a photoshoot, kailangan chinese looking daw, alam kong hindi ako mukhang chinese pero nag try pa rin ako. Isa naman ako sa mga na pili pero ewan ko kung ano nangyari after nun hahaha.

(Year 2010, The go-see)

Nag extra din ako sa isang episode ng 'Maynila' ng GMA, extra. Masaya, oo sobrang saya ko, alam ko kasi na ito yung gusto ko.

(Year 2011)

(Year 2011)

Kaso naging busy ako sa talagang trabaho ko, unti-unti nawala yung apoy sa pangarap kong maging artista, nawalan ng pag-asa, na-isip ko din kasi na hindi naman ako mukhang artistahin, hindi ako ganun ka-guapo na mapapansin ng mga tao sa paligid, bumaba yung tingin ko sa sarili ko actually when it comes diyan sa pangarap kong pag aartista.

(Year 2012)

Mahilig ako mag pa-photoshoot (thanks kay Ate Pam, college friend, siya yung nag take niyang mga pictures ko except yung year 2007). Dumating ako sa puntong hindi na ako ganoon kainteresado sa pag aartista or pag momodelo. Na parang naiisip ko na ilusyon ko lang naman yan at hindi ko naman ata matutupad yan.

(Year 2013)

Pero nitong umuwi ako ng Manila last week, biglang nabuhay uli yung apoy ng pangarap kong yan, mas matindi, mas nag liliyab, sabi ko sa sarili ko na ito talaga yung gusto kong gawin, gusto ko maging artista, gusto ko maging katulad nung mga artistang napapanood ko sa TV/movies, alam ko hindi madali, alam ko magulo, alam ko pati mga nakaraan ko hahalungkatin kung saka-sakaling magiging celebrity ako. Pero sabi ko kakayanin ko, ito kasi talaga yung gusto kong gawin eh. Sa ngayon napapaisip na rin ako mag resign sa pinag tatrabahuhan ko para ipagpatuloy itong pangarap kong ito, alam kong hindi madali at hindi ito basta-basta lang pero gusto ko mag focus dito. Gusto ko kumanta, sumayaw, umacting... Sa ngayon hindi naman ako naghahangad na maging sikat na celebrity, gusto ko lang yung tamang celebrity lang kahit hindi main cast/character, kahit mga cameo, or commercials or sa music video eh ayos ako dun. Basta gusto ko lang eh kahit papaano eh maramdaman kong natutupad yung pangarap kong ito.

(Year 2013)

(Year 2013)

Pinag darasal ko pa rin na sana matupad itong pangarap kong ito. Gusto ko mag focus sa pangarap kong ito.

04 Oct 2015 - Alam niya bang mahal pa rin kita?

Current mood: I don't know exactly.

Well hi there again, so nandito nanaman ako, sharing yung mga nararamdaman at nasa isip ko ngayong mga oras na ito.

Bakit ganyan title ko for today? Well, habang wala akong magawa, nakahiga, nag hahanap ng papakinggan na music, I ended up sa kantang "ALAM NIYA BA" by James Reid. This song is actually one of the very memorable songs sa akin uhmm mga dalawang taon ng nakakalipas. Nung napakinggan ko uli itong kantang ito ngayon, parang biglang nag flashback lahat, lahat ng ala-ala, lahat ng pakiramdam na naramdaman ko 2 years ago.

Bakit ko naalala uli?
Bakit ko nararamdaman uli na para bang kahapon lang nangyari lahat kahit dalawang taon na ang nakakalipas?
Bakit parang nakakaramdam ako ng magkahalong saya at kalungkutan?
Bakit parang naluluha ako?
Bakit parang nanginginig pakiramdam ko?
Bakit parang sumasakit puso ko?
Bakit? Bakit?

2 years na, hindi pa rin ba ako ayos? Hindi pa rin ba ako nakaka move on? Hindi naman naging tayo, tayo yung tinatawag nilang "ex-almost" kasi wala namang "tayo" hindi naman naging official na tayo.

Alam ko sa sarili ko na okay na ako, ayos na ako, na naka move on na ako, somehow, siguro? Yata? Hindi ko na alam sa totoo lang. Okay na ako sa pagkakaalam ko, pero dumarating lang talaga yung puntong biglang mararamdaman ko uli lahat, na para bang sinasabing hindi pa ako okay.

Mga panahon na bigla kong maiisip paano kung isang araw magkita tayo ng hindi sinasadya? Ano mararamdaman ko? Ano gagawin ko? Kakausapin ba kita? Ngingitian ba kita? Iiwasan ba kita? Magpapanggap na hindi kita nakita or napansin? Ang alam ko lang, kada naiisip ko yan, bumibilis tibok ng puso ko, lumalakas kabog ng dibdib ko, parang bumabagal mga nasa paligid ko.

Oo, hanggang ngayon aaminin ko, dumarating ako sa puntong nakakaramdam pa rin ako ng sakit, ng kalungkutan, ng mga katanungan na gusto kong itanong pero hindi ko alam saan sisimulan, madami akong "what if".

Bakit parang hindi ako makawala sa ala-ala mo?
Bakit parang hindi na kita makakalimutan?
Bakit parang mahal na mahal pa rin kita?
Bakit dumarating pa rin yung mga oras na hinahanaphanap kita?

Gusto ko ng makawala mula sa mga ala-ala mo.
Gusto ko ng makalimutan ka ng tuluyan.
Gusto ko na makapunta sa panahon na kung sakaling maiisip kita eh balewala na lang lahat sa akin.
Gusto ko na dun sa panahong kada kukumustahin ako, hindi ka kasama sa mga itatanong sa akin.
Gusto ko na dun sa panahong makarinig ako ng kahit anong tungkol sa'yo eh wala na akong pakielam.
Gusto ko na dun sa panahong 100% masasabi kong okay na ako, dun sa panahong ako na uli ito, dun sa panahong buong-buo na uli ako na walang nararamdamang kakulangan dahil wala ka.

02 Oct 2015 - Hindi pa siguro panahon

Yesterday I went out to buy some things that I need, mga kailangan sa a-applyan ko sa Kuala Lumpur bilang cabin crew, kulay puti yung suit ko, kailangan ko kulay itim so nag punta ako ng mall para bumili ng suit na itim, tapos lahat ng neckties ko naiwan sa apartment ko sa Cebu so bumili ako ng necktie, and bagong black shoes. Buti na lang may mga polo ako dito sa bahay sa Manila. Before ako makarating sa mall the rain fell so hard buti nalang nasa sasakyan na ako, I don't have umbrella with me. Parang pakiramdam ko nung time na yan eh ayaw ako paalisin.

Today, I went to studio to have a picture, it usually take 30 minutes or less, but what happened was their printer got a problem that it took me 2 hours of waiting.

I don't have a printer, and I don't have a printout of some of my documents so while waiting for my pictures to be printed, I look for a computer shop, the documents that I need to be printed out is in my phone, however the computer shop doesn't have bluetooth or card reader, second computer shop, it took me 10 minutes just for 5 documents. Then I went back to photo studio.

Looking for a ride going to terminal 3, all taxis were occupied, the last vacant taxi at 3:15PM just passed me by.

Almost 2 hours ang biyahe papuntang NAIA terminal mula bahay kasama pa ang traffic.
4:20PM close ng counter para sa 5:05PM na last flight papuntang Kuala Lumpur.
Hindi na ako aabot para makapag ID90, pipila pa ako sa Philippine Travel Tax counter, Terminal Fee counter at Immigration. So hindi na talaga ako aabot. October 3 2015 yung interview, 9AM-11AM.

Maybe God has a different plan for me.

23 Sep 2015 - Parang may kulang...

Parang may kulang... parang may hinahanap pa ako.

Before sabi ko gusto ko matry maging independent, ako bahala sa titirahan ko, sa pagkain ko, sa bills ko, sa mga pangangailangan ko. Yung adventure na nararamdaman ko sa puso ko, yung sobrang kagustuhan kong mas maging adventurous pa eh sobrang tindi, currently 9 months na akong independent, it adds fuel to the fire I'm feeling inside, it keeps telling me na may kulang pa, nararamdaman ko talaga may hindi pa rin ako nagagawa, yung pakiramdam na kahit namumuhay ako independently, meron pa rin akong nararamdaman sa puso ko na 'may kulang pa, may gusto ka akong gawin' ganyan. May hinahanap pa yung sarili ko, nararamdaman kong may gusto pa akong gawin, puntahan, marating at kung anu-ano pa. At yung pakiramdam kong ganyan ang dumadagdag sa pag ka excite ko sa bawat araw.

Gusto ko pa mas maging independent.

18 Sep 2015 - Gone are the days...

Tapos na ako sa mga panahong kada kailangan mo ng tulong, nandiyan agad ako.

Tapos na ako sa mga panahong kada kailangan mo ng kasagutan sa mga katanungan mo ay may isasagot agad ako.

Hindi naman sa nag dadamot ako, napagod lang siguro ako na sa tuwing ako ang nangangailangan ng mga ganyan, wala akong naaasahan sa'yo.

Nakakapagod yung mga taong katulad mo, pag ikaw ang may kailangan ng kahit ano eh nandiyan agad ako, pero pag ako na nangailangan eh dedma ka lang. Mula ngayon, I'll treat everyone how they treat me. Pantay pantay na lang.

10 Sep 2015 - Kwento mo sa pagong! gunggong!

Current mood: medyo naiirita...

Well, naiinis lang talaga ako sa mga taong pabida-bida, yung mga taong "know-it-all", yung mga taong masyadong magagaling, ang galing galing, walang kasing galing. Hmmmm!!! Naiinis ako sa mga taong sinungaling, like what?! Bakit mo kailangan mag sinungaling? Bakit paiba-iba ang kwento mo? Grabe gusto ko sungalngalin yung mga ganyang tao.

Ako yung tao na sige lang mag kwento ka lang, isipin mo nalang naniniwala ako. Ganyan ako, lalo na pag alam ko namang nag sisinungaling ka. Nakakapanggigil ng kalamnan yung mga ganyang tao.

Hindi ko alam anong meron sa mga taong puro pantasya ang nasa isip, puro pabida, kung bakit kailangan nila gawin yung mga ganyang bagay, bakit kailangan mag sinungaling at gumawa ng kwento? Ano bang binibida mo sa buhay? nakakapanggalaiti lang talaga, pati mga taong mahilig mag hugas kamay. Lakas niyo maka punyeta!!! Sana makahanap ka ng taong makakasalamuha mo na kasing ugali mo.

08 Sep 2015 - Active Now

"Active Now"

Nakakasanayan ko na, na everytime mag o-open ako ng Facebook ko, chatbox agad ang titingnan ko para malaman kung online ka. Ewan ko ba, pero nakakaramdam ako ng lungkot kapag hindi ko nakikita ang pangalan mo sa mga online. Tapos iche-check ko na kung kelan or ilang oras or minuto nung last online mo, kung may bago ka bang post, tapos bibisitahin ko Instagram mo para i-check kung may post ka or may nilike ka. Halos paulit-ulit ko na rin tinitingnan mga pictures mo sa Instagram. Memorize ko na nga mga pictures mo eh, bawat ngiti mo.

Pero everytime naman makikita kong online ka, abot tenga ang ngiti ko. gustong-gusto kita i-chat kaso pinipigilan ko sarili ko kasi hindi ko alam kung anong topic ang ioopen ko para magkachat tayo, yung may palitan ng messages. Gusto kita makausap ng matagal, gusto kita makakwentuhan, ang daming mga bagay at kwento ang gusto kong ishare sa'yo, mga lugar na napuntahan ko, mga lugar na gusto kong puntahan na hinihiling kong sana makasama kita doon. Gusto ko malaman yung mga bagay na hilig mo, mga nasa isip mo. Haaaaayyyy kung sana lang talaga.

07 Sep 2015 - Paano nga ba uli?

Current mood: halo-halong nararamdaman.

Pero mas nangingibabaw ngayon yung tanong na 'ano nga ba uli ang pakiramdam ng in love?', hindi ko na ata matandaan, pero bakit ko nga ba naitatanong ito ngayon? Nalulungkot ba ako? Malungkot nga ba ako? Well, masaya naman ako, single life, sarili ko iniisip ko, pero dumarating ako sa puntong iba siguro pag may espesyal akong kasama, sa bawat travel, sa bawat lakad at sa kung anu-ano pa.

Masaya nga siguro kung meron, 4 years of being single. Hala! Hindi pa ba ako gagraduate sa pagiging single? sana merong taong kayang sumakay sa bawat kabaliwan ko, sa mga adventures na gusto ko, sa mga travel na gagawin, yung taong magiging espesyal sakin at ganun din ako sa kanya.

In time, I know darating din. Pero kailan??? Haha

06 Sep 2015

Hi there!

so first time ko ito. Haha. What's on my mind nga ba? Ah ewan. current mood, wala lang. Nung mga nakaraang araw ang dami ko sana gusto i-share kaso wala pa ako nitong blog. So siguro sa mga susunod na araw makakapag share na ako. Hehe

Reason why I created this? Because I find Facebook too mainstream to share my thoughts, and masyado maikli naipopost pag Twitter.